Henri is 50 jaar en woont in Krimpen aan den IJssel. Het is 2022 als Henri zich een lange tijd niet goed voelt. Diabetes blijkt later, en een pad van vallen en opstaan volgt. Maar over één ding is Henri heel duidelijk: ‘Diabetes gaat mij er niet onder krijgen’.
Diagnose
‘In 2022 voelde ik me lange tijd helemaal niet goed. Ik had totaal geen fut en viel zomaar kilo’s af. Had ik het te druk op mijn werk of was er toch iets anders aan de hand? In juni dat jaar besloot ik naar de huisarts te gaan. Alles wees op diabetes type 2 en ik kreeg metformine voorgeschreven. Helaas knapte ik niet op en bleef ik me maar ziek voelen. Ik werd doorverwezen naar de internist en een aantal weken later begon ik met het spuiten van langwerkende insuline. Een eerste verschil was toen merkbaar, maar vooral na het eten bleef mijn suiker een drama. Half augustus ruilde ik dan ook de metformine in voor kortwerkende insuline.
Eind augustus, drie maanden na mijn eerste doktersbezoek, werd bij mij alsnog de diagnose diabetes type 1 (Lada) vastgesteld.’
Niet meer de Henri die ze kenden
‘Na de diagnose begon het hele circus. Ik was chronisch ziek en dat moest ik verwerken. Op mijn werk kreeg ik alle tijd en ruimte om aan mijn “nieuwe leven” te wennen. Zo werd er nooit moeilijk gedaan als ik weer eens naar het ziekenhuis of dokter moest. Ondertussen deed ik heel hard mijn best om mijn waardes onder controle te krijgen, maar dat betekende nogal wat. Na een jaar was ik volledig kapot. Moegestreden. Uitgeput en psychisch afgevlakt. Lachen was er die periode voor mij echt niet meer bij. Toen ik ook van vrienden begreep dat ik niet meer de Henri was die zij kenden, wist ik: dit kon zo niet langer doorgaan. Ik zocht hulp bij een medisch psycholoog en kwam in contact met lotgenoten.’
‘Door te praten en te lezen zag ik in hoeveel ik bezig was met mijn diabetes. Met rekenen, twijfelen en met corrigeren.. ik zat in een negatieve spiraal en voelde me burned-out. Ik zocht naar mogelijkheden om me rustig te voelen en begon met mindfulness en wandelen. Ook zag ik bij anderen de voordelen van een slimme insulinepomp. Ik zocht contact met de pompbuddies van Diabetes+ en er volgden een aantal fijne gesprekken. Na een tijd was ik vastbesloten om zelf ook met zo’n pomp te gaan starten. De t:slim X2 insulinepomp met hybride closed loop leek mij een uitkomst. Ik was zo toe aan rust!’
Gemakkelijker gezegd dan gedaan
‘Helaas was mijn toenmalige behandelteam niet erg gecharmeerd van mijn plannen. Mijn waardes waren immers prima? Ik kon toch goed overweg met een insulinepen? En voor een CGM kwam ik volgens hen niet in aanmerking. En daar sta je dan. Waarom zag men niet hoe het werkelijk met mij ging? Wat ik allemaal deed voor die ‘prima waardes’, en vooral ook wat ik erom moest laten? Ik was ten einde raad. Toen ook een persoonlijke brief aan mijn behandelteam niets uithaalde besloot ik op zoek te gaan naar een ander ziekenhuis’.
Zo kan het ook!
‘Eind 2023 had ik daar mijn intake en deze afspraak zal ik niet snel vergeten. Voor het eerst werd ik gezien. Ik vertelde en er werd naar mij geluisterd. Toen de diabetesverpleegkundige tegen mij zei dat ze het ging regelen, kon ik mijn geluk niet op. In april 2024 mocht ik dan echt beginnen met de t:slim X2 insulinepomp met hybrid closed loop! Ik ben hier zo dankbaar voor!’
‘Mijn insulinepomp geeft de rust waar ik op hoopte en ik merk dat mijn energie langzaamaan weer teruggekomen is. Ik vond het begin erg spannend want alles is nieuw en er komt enorm veel op je af. Maar inmiddels heb ik geleerd dat ik vertrouwen mag hebben in het algoritme. Ik laat de pomp het werk doen en ik stuur bij waar nodig. En als er toch iets is dan bel of app ik met de Home Care Consultant van VitalAire of met mijn pompbuddies. We snappen elkaar en dat kan soms erg helpen met de dagelijkse dingetjes.’
Mijn nachtrust is me heilig
‘Omdat ik lange dagen maak als vrachtwagenchauffeur wil ik iedere morgen uitgerust en fris aan de dag beginnen. Mijn nachtrust is me dan ook erg veel waard. Ook hierin heeft de pomp veel voor me veranderd. De t:slim neemt het denkwerk van me over en handelt terwijl ik slaap. En mocht de pomp me dan toch eens moeten wekken: een druk op de knop en weer lekker doorslapen. Bij wijze van spreken dan, uiteraard moet ook ik af en toe een dextro’tje wegkauwen. Maar zo voelt het wel! Wat een enorm verschil.’
‘Ik zou iedereen die zich in mijn verhaal herkent willen aanmoedigen om een netwerk op te bouwen. Kijk om je heen, praat met andere type 1’ers en zie wat er mogelijk is. Ook als het lijkt alsof alles voor jou onmogelijk is. Je mag lief zijn voor jezelf en voor jezelf opkomen. Je mag gaan leven en genieten. Ook met diabetes.’
